Среда, 23.05.2018 09:26
Мяне бацька вучыў араць, касіць.
Мама вучыла штаны акуратна насіць.
Зіма вучыла берагчы нос у мароз.
Дуб вучыў не баяцца маланкі.
Певень вучыў прачынацца ранкам.
З неба жаўрук шчабятаў,
каб я прыгажосць прыкмячаў.
Ветрык нашэптваў на вуха,
каб ... Далей
|
Працяг аповесці-споведзі “Мая Беларусь”
Працяг аповесці-споведзі «Мая Беларусь»
Пятница, 23.03.2018 10:57
Мая Беларусь!
Малюнак Віталя Дударэнкі
У полымі другой Сусветнай вайны
зруйнаваны твае дзвесце гарадоў
і тысяча дзвесце вёсак.
Кожны чацвёры жыхар загінуў.
“Ніколі не забудзем”,
“Я помню ўсё” –
дзве кнігі ўспамінаў дзяцей вайны.
Іх чытаць трэба Душой.
А ... Далей
|
Працяг аповесці-споведзі «Мая Беларусь»
Четверг, 1.03.2018 13:10
Дабрыня Беларусаў –
прыкмета генная, спадчынная.
З роду ў род перадаецца,
як самы каштоўны набытак.
Беларус спачатку пачастуе госця,
а пасля пачне распытваць.
Беларус сваю сям’ю ўшчэміць,
а з суседам падзеліцца апошнім.
Некалі Рыгор Шырма,
збіральнік народных песен,
кіраўнік беларускай ... Далей
|
Працяг аповесці-споведзі «Мая Беларусь»
Среда, 31.01.2018 11:47
Мая Беларусь –
на скрыжаванні вятроў і дарог.
Нашы суседзі –
Расія, Украіна, Літва, Латвія, Польшча.
Суседзяў не выбіраюць,
з імі мусім жыць і сябраваць.
Суполкі беларусаў ёсць
ва ўсіх памежных краінах,
роўна, як іхнія ў нас.
І можна ... Далей
|
Працяг аповесці-споведзі «Мая Беларусь»
Четверг, 11.01.2018 10:54
Беларусы маюць цара звяроў –
белавежскага зубра.
Буры, грывасты, рагаты, з барадой.
Спакойны, памяркоўны,
але яго не чапай, не злуй.
І ён цябе не кране.
Толькі пільна паўзіраецца
і пойдзе сваёй дарогай.
А за ім чарада
грываста-бурых родзічаў,
буйных і ... Далей
|
Мая Беларусь (працяг)
Пятница, 8.12.2017 07:08
Аповесць-споведзь
***
Малюнак Віталя Дударэнкі
У Беларусі – звыш трыццаці тысяч рэк.
Іх блакітныя дарогі
доўжацца на сотню тысяч кіламетраў.
У кожнай ракі і рэчачкі –
свае выток і вусце.
Свае прытокі і плёсы.
А ўсе разам яны ... Далей
|
Мая Беларусь (працяг)
Понедельник, 13.11.2017 11:32
Аповесць-споведзь
***
Хатынь – мой пякучы боль.
Малюнак Віталя Дударэнкі
Іголкамі колюць яго званы.
Адкрываю калітачку,
пячны комін-бабыль
вітае трывожным звонам:
дзінь-дзілінь-дзінь!
Моўчкі плачу:
“ Божа! Тут жыла сям’я каваля.
Яго, жонку, іх дзяцей
карнікі спалілі ў хляве…”
Тым жудасным днём вайны
ў ... Далей
|
Мая Беларусь (працяг)
Понедельник, 2.10.2017 13:41
Аповесць-споведзь
Малюнак Віталя Дударэнкі
Мая Беларусь здала ў музей
лапці і авечыя кажухі,
цэбры і маслабойкі,
кросны і андаракі,
куфры, гарлачы і збаны,
лучыну і посцілкі ў шашачкі,
сохі і бароны…
Хай нашы нашчадкі
чытаюць па іх жывую кнігу
мінуўшчыны ... Далей
|
Мая Беларусь (працяг)
Пятница, 1.09.2017 06:19
Аповесць-споведзь
Званы беларускіх храмаў
вызвоньваюць ноты жыцця:
“дзінь-дзінь-дзілінь!..”
Дзень дзінькае новы,
прачынайся, чалавек-гаспадар!
Нашы храмы запрашаюць
на малітвы, споведзі
праваслаўнага і католіка,
іудзея і мусульманіна,
баптыста і старавера…
Над усімі – вянок маралі
Беларусаў:
Любі суседа, як самога сябе;
адчувай адказнасць перад продкамі;
не стаміся ... Далей
|
Мая Беларусь (працяг)
Пятница, 4.08.2017 07:50
Аповесць-споведзь
О, Беларусь, мая шыпшына,
Зялёны ліст, чырвоны свет.
У ветры дзікім не загінеш,
Чарнобылем не зарасцеш.
Мой любімы паэт Уладзімір Дубоўка
напісаў гэтыя радкі
ў дваццатыя гады мінулага стагоддзя.
Хіба ж думаў ён тады,
што чорная паласа рэпрэсій
абаўе ... Далей
|
Мая Беларусь (працяг)
Четверг, 29.06.2017 07:15
Аповесць-споведзь
Божы куточак, дзе маем гонар жыць, –
у блакітным вянку рэк.
Брэст агортваюць памежныя Буг і Мухавец.
Мяжу Палесся вартуе ціхая, задуменная Прыпяць.
Дняпро, Сож, Бярэзіна адкрываюць свае прыгоствы
на нашых старажытных землях.
Вілія, Нёман ды ... Далей
|
Мая Беларусь (працяг)
Среда, 7.06.2017 07:15
Малюнак Віталя Дударэнкі
Мая Беларусь!
Гэтыя словы – не проста гукі.
Іх сэрца выкоўвае.
Яны – сумленне маё.
У іх – мае гонар і любоў.
З імі адкрываю візу
У краіны блізкія і далёкія.
Мая Беларусь!
Гэта еўрапейская ... Далей
|