Падрос Сярожа і цяпер
Ужо ў двары гуляе.
Не вымаўляе толькі “р”,
Бо літара – цяжкая. 

На брата скардзіцца сястра.
Завуць яе Марына,
А ён стаіць сярод двара,
Крычыць: – Ты дзе, Маліна? 

Яна тлумачыць: – Ты язык
Прыцісні к паднябенню!..
Сярожа слухацца прывык,
Стараецца ён, бедны.

 – Скажы выразна “рак”, “ручай”, –
Марына вучыць брата.
Ён паўтарае: – Лак, лучай…
Змаўкае вінавата. 

– Скажы “метро”, і мы пасля
Ў метро паедзем к дзеду…
А ён, хітрун, давай віляць:
– Я на таксі паеду! 

Нялёгка вымавіць “рамень”,
“Мароз”, “рака”, “прастуда”.
Але вучыўся кожны дзень –
І здарылася цуда. 

Марына чхнула, і на чых
Ён крыкнуў: – Будзь здаррррова!..
Упершыню вось так, услых,
Сказаў ён гэта слова.

Агнія Барто
Пераклаў Мікола Маляўка