– Хачу на вуліцу! Хачу!

– Не паспеў прачнуцца, а ўжо на вуліцу. Дождж яшчэ не скончыўся, – сказала бабуля.

Маленькі Лявонка тупнуў ножкай, тоненька запішчаў, а потым… Такога плачу не чакалі ні бабуля Наталля, ні дзед Лявон. На нейкі час яны разгубіліся. Але раптам….

– Глядзі, бабуля! – крыкнуў дзед Лявон.

– Куды?

– Куды, куды! Дзе аблокі – вярблюды! – падміргнуў дзядуля.

– І сапраўды, як вярблюды!

– А за аблокамі хто такая прыгожая, падкоўкай выгнулася?

– Вясёлка! – усклікнула бабуля. – Прыгажуня!

– Якая вясёлка? Што за вярблюды? – забыўся на слёзы, спытаў Лявонка.

Доўга любаваўся вясёлкай праз акно ўнучак.

– А хочаш мець сваю вясёлку? – запытаў дзядуля.

– Хачу! А як?

Дзед Лявон узяў часопіс.

– Вясёлку з неба дастаць нельга. А гэту “Вясёлку” можна гартаць, глядзець малюнкі, чытаць вершы і казкі.

Лявонка ўзяў “Вясёлку”, ён адчуваў сябе самым шчаслівым чалавекам на свеце.

 Вы таксама можаце мець сваю “Вясёлку”. Варта падпісацца на часопіс альбо набыць яго ў кіёску.

Леанід УЛАШЧАНКА