Вясна

Блакіт нябёсаў.
І блакіт пралесак.
Рудое сонца
Між бяроз брыдзе.
Вясна зрабіла
Фотаздымкі лесу
І картачкі
Пакінула вадзе…

Гарэза дождж

Ох жа гэты гарэза дождж,
Сыпануў – і па лужах пабег,
Як суседскі хлапчук, басанож, –
Следам коціцца сонечны смех.

Падстаўляю далоні: звініць,
Дождж струменіць, гамоніць, пяе.
І вясёлка над вёскай вісіць,
Усміхаецца фарбамі мне.

Ох жа гэты гарэза дождж:
Сонца свеціць, а ён ідзе…
Як суседскі хлапчук, басанож,
Скача дождж, цёплы дождж па вадзе.

Пачатак

Лес пачынаецца з зязюлі.
Нябёсы – з песні жаўрука.
Людская дабрыня – з матулі.
З крыніцы – шумная рака.

З хусцінкі белай – развітанне.
Сустрэча – з радасці чакання.
Прастор – з бязмежнасці палёў.
Смак хлеба – з нашых мазалёў.

Мой сокал

Узляцець бы высока.
Сакаліны ўзрост.
Сокал, ясны мой сокал,
Кінь мне песню з нябёс.

Сакаліную самую
З-пад аблокаў на шлях,
Каб, як сокал, душа мая
Трапятала ў грудзях.

Каб зырчэла рабінаю
На ўскрайку сяла,
Песняй каб сакалінаю
Над Палессем плыла.

Каб лунала высока
У блакіце нябёс.
Сокал, ясны мой сокал,
Мая песня – мой лёс.