Мар’ян ДУКСА

Не хапіла

Прыляцелі — шум які! —

зноўку з выраю шпакі.

Праз чатыры, можа, хвілі

ўсе шпакоўні расхапілі.

Расхапілі, разабралі,

засвісталі па чарзе,

засвісталі,

ды не ўсе.

Змоўклі

два шпакі ў адчаі:

“Нам вось хаткі не хапае…”

— Не хапае!

— Не хапае! —

чарада шпакоў гукае.

Чутка вуліцай бяжыць:

— Двум шпакам няма дзе жыць!

Непрыемнасць у дзяцей:

— Падвялі сваіх гасцей.

Хаткі цёплай не ўручылі —

як жа так не разлічылі…

Пэўна, трэба ў дні такія

мець шпакоўні запасныя…

Закрычалі хлапчукі:

— Не гаруйце, два шпакі!

Стукнем, грукнем па фанеры —

атрымаеце кватэру!

Будзе ў ёй усё, што трэба:

жоўты дах, акенца ў неба.

Мар’ян Дукса (05.04.1943—19.04.2019) — беларускі паэт і празаік. Першыя вершы апублікаваў у 1960 г. Асноўныя тэмы паэзіі — прыгажосць Радзімы, роднай прыроды, праблемы дабра і зла. Ствараў вершы для дзяцей. У 2019 г. стаў лаўрэатам прэміі імя Васіля Віткі.