Нечаканая знаходка
Вераніка вярталася са школы адна. Ішла праз школьны стадыён, скарачаючы сабе шлях. Раптам заўважыла ўтаптаную ў гразь паперку. Прыгледзелася, дзесяць тысяч рублёў.
Дзяўчынка ўзрадавалася, падняла грошы. Вырашыла, дома памые і прасушыць. Яна ўжо марыла пра тое, на што можна патраціць грошы. “Куплю чыпсаў і пайду да Валянцінкі, – думала яна, – праведаю хворую сяброўку. Не, лепш пакладу на рахунак мабільнага тэлефона. Ці, можа купіць у кіёску прыгожую шпільку ў валасы?..” Зрабіўшы дома ўрокі, пабегла да Валянцінкі. Растлумачала ёй новае хатняе заданне, рассказала пра школьныя навіны. А пра грошы змаўчала. Не хацела, каб сяброўка ведала.
Вечарам вярнуўся з вуліцы брат Алесь.
– Ведаеш, – сказаў ён, – Валерык з нашага класа згубіў дзесяць тысяч рублёў. На стадыёне, на фізкультуры. Маці, дала яму на школьныя абеды. Бядны, шэсць урокаў прасядзеў галодны.
– Няхай не будзе разявакам! – пачырванеўшы, асудзіла Вераніка.
– А мне яго шкада, – паспачуваў Алесь.
Вераніка зайшла ў свой пакой, адчыніла шуфляду і паглядзела на грошы. “Можа, і не Валерык іх згубіў! А калі ён? Нічога, другі раз пільнейшы будзе! Не аддам!” – вырашыла дзяўчынка.
Яна старалася не думаць больш пра Валерыка. Але ўявіла, як сядзіць ён галодны у класе, як сварылася маці, калі расказаў пра згубленыя грошы. І ёй стала шкада Валерыка. Усю ноч варочалася з боку на бок, не магла заснуць.
Раніцай дзяўчынка рашуча забрала грошы з шуфляды. Паклала іх у кішэньку ранца і рушыла з братам у школу. У калідоры ўбачыла Валерыка. Твар у яго быў сумны. Вераніка падышла да хлапчука і працягнула грошы:
– На, Валерык, я знайшла іх учора на стадыёне. Ведаю, гэта твае дзесяць тысяч рублёў…
У яе нібы камень зваліўся з сэрца.
Ганна Скаржынская
Цудоўнае апавяданне. Чытала іншыя творы Г. Скаржынскай-Савіцкай. Пісьменніца ведае, як закрануць дзіцячую душу. У яе кнізе «Вечарынка» цудоўныя апавяданні пра прыроду,пра сяброўства, цёплыя адносіны да Радзімы.У Ганны прыгожая, зразумелая беларуская мова.Спадабалася кніга «РАСІНКА І СОНЕЧНЫ ЗАЙЧЫК» з гумарнай стрункай. Чытала ў альманаху «На нёманскай хвалі» творы пісьменніцы на псіхалагічныя тэмы. Уражана яе таленавітасцю…
Ганна падарыла нашай школе кнігу «Вечанынка».Кніга ходзіць з рук ў рукі. Дзеці з задавальненнем чытаюць і добра разумеюць кожнае слова. У Ганны сапраўды вельмі прыгожая і зразумелая беларуская мова. Там ёсць і гэтае пававяданне. У часопісе яно скарочана. Але галоўнае — зразумела, што хацела данесці да дзяцей пісьменніца.
дзе можна купиць книгу?