Ёсць павук, нябачны, быццам сон,
Павуцінаю няўлоўны ён.

Абвівае шар зямны з імпэтам.
Той павук завецца інтэрнэтам.

Што было, што ёсць,
Што будзе ў свеце –
Звесткі ёсць пра ўсё ў інтэрнэце.

З дому не выходзячы нікуды
Можаш слухаць птушак, быццам цуды.

Ні пяра не трэба, ні паперы
Сябру ліст прыслаць. Нячутна ў дзверы

Грукнецца нябачны пашталён,
Ліст у той жа міг уручыць ён.

Слухай інтэрнэт, чытай, пішы –
Але й сам мазгамі варушы!

Рыгор Барадулін

 
Хачу сабе такі файл