Людка СІЛЬНОВА

Маленькі Скарына

Мікрапаэма

 

У Полацку слаўным, ля рэчкі

Хлапчынка няўрымслівы жыў.

Францішак Скарына маленькі

Вялікія мэты любіў.

 

Ля полацкай школы пад вішняй

Ён літары ўслых паўтараў:

“Аз”, “букі”, “дабро”… Хутка ў Вільні

Настаўнікаў строгіх скараў.

 

Было, што “баляку-маляку”

Ён крэмзаў і меў кухталя…

Падрослы Францішак у Кракаў

Паехаў вучыцца пасля.

 

Спазнаць там далёка навукі

Адважны Францішак рашыў!

Не стра́шыла — выпэцкаць рукі

Аб часткі нязнаных “машын”.

 

Было гарадоў розных пышных!

З вучонымі дыспутаваў…

Асветнікам стаў наш Францішак:

Ён “Біблію руску” — па кніжках

Асобных — шмат год друкаваў.

 

А каб іх хутчэй раскупалі,

Чытаць пачыналі хутчэй —

Гравюрамі іх аздаблялі

Для радасці родных вачэй!

 

Павозкі дарожныя ў брудзе

Дарожным, а сам — пад дажджом.

Абы — усім дзеткам і людзям

Цуд-кнігі прывезці на дом.

 

Ён вёз, каб у кожнае хаце

Чыталі “Юдзіф” і “Псалтыр”,

У замку і княжым палацы

Мудрэў гаспадар, правадыр…