Паўлік Аляксеіха любіла ўнукаў. Казала: “Дзеці — кветкі, ім сонца трэба”. Яны адказвалі ёй шчырай дзіцячай узаемнасцю. Не было той пары, каб унукі не расчынілі дзверы ў хаце Аляксеіхі. І ўвосень гасцявалі ... Далей
Каментароў няма